Marlinde heeft  al ruim 20 jaar een eigen Timmerbedrijf en werkte tot nu toe als Timmerman. Vandaag heeft zij wéér een grote stap gezet en is als Timmervrouw aan het werk. Ik praat erover met haar.

Marlinde, vandaag ben je voor de eerste keer als Timmervrouw aan het werk. Sinds wanneer weet je dat je als Timmervrouw je eigen bedrijf wil voortzetten?
Sinds een jaartje ongeveer dat ik dat weet en zo wil gaan doen.

Heb je er lang over nagedacht?
Ja, vooral omdat het timmerwerk zwaar en intensief is; ik moet veel tillen en doen. Als ik straks een traject als vrouw ga volgen dan is dat best pittig. Je krachten worden dan ook minder. Dus daar moet ik natuurlijk ook rekening mee houden.

Dus je bent van plan het transitie traject bij de VU starten?
Ja, dat wil ik wel gaan doen, ik denk volgend jaar afhankelijk van hoe alles gaat lopen.

Wat heb je nog nodig voor dat je de stap naar transitie kan zetten?
Ik wil voor mezelf thuis een aantal dingen afronden “zodat ik alles op de rit heb”. Ik heb nu nog voldoende kracht en kan nog veel klussen doen die thuis nog moeten gebeuren.  En natuurlijk nog wat geld verdienen want ik verwacht dat ik er wel een tijdje tussenuit zal zijn. Maar goed, voor dat je echt het transitie traject in gaat ben je zo al weer een paar jaar verder. Het zijn iedere keer stapjes die ik zet tot ik het gevoel heb dat ik er echt aan toe ben.

Je zei dat je vorig jaar had besloten dat je als vrouw je leven wilt voortzetten. Hoe lang loop je al met deze gedachte?
Ik voel me veel sterker als vrouw en merk dat ik anders in mijn vel zit. Als persoon kom ik “veel beter uit de verf”. Daarom ben ik mij steeds vaker als vrouw gaan kleden en als vrouw naar buiten gegaan. En toen kwam ik erachter dat dit is wat ik wil.

Wanneer ben je begonnen om je als vrouw te kleden?
Heel vroeger al. Thuis kleedde ik mij al eens om,  toen was ik nog jong. Dan stond ik bij de kledingkast van mijn moeder en voor haar spiegel. Ik trok wat kleding van mijn moeder aan. Toen ik begon met mijn werk als timmerman veranderde mijn leven waardoor het gevoel van vrouw zijn wat naar achteren verdween. Maar de laatste jaren kwam het weer meer naar voren en ben ik er vaker als vrouw “op uit gegaan”. Eerst in de avond, om af te tasten hoe dat dan gaat en om te checken of mensen je niet vreemd aankijken. De eerste stap is natuurlijk best een beetje eng. Daarom begon ik als het donker was buiten want dan val je niet zo veel op. Daarna ging ik van lieverlee meer naar buiten, heb ik een keer een winkelcentrum bezocht. En daarna ben ik een keer overdag als vrouw naar buiten gegaan en zo bouwde ik het op. Bij Mariposa kwam ik al een tijdje en daar vroegen ze aan mij of ik een keertje op een zaterdagavond wilde komen “en zo is het balletje steeds verder gaan rollen”. Vervolgens heb ik ook andere meiden leren kennen en waarmee ik gezellig kon praten en erop uit kon gaan!

Hoe voel je je als vrouw?
Ik voel me veel zekerder en maak veel makkelijker contact dan als man. Dat had ik vroeger niet zo als nu. Ik voel me nu veel beter in mijn vel.

En vandaag heb je al een eerste stap gezet te werken als vrouw!
Ja, dat bevalt goed en vind ik een mooie ervaring. Dat zal nu wel vaker gaan volgen denk ik.

Was het een spannende stap om als vrouw aan het werk te gaan?
Nee, niet spannend. Ik was juist heel blij dat ik het nu kon doen. En geweldig dat ik die ervaring mee kon krijgen. Dat was heel leuk en ik geniet er ook van!

Tot nu toe hebben we jou in het uitgaansleven met een pruik gezien en nu op je werk draag je je eigen haar. Is dit ook een stap om mensen aan jouw verandering te laten wennen?
Ja, dat klopt en dan roepen de mensen iets over mijn haar dat steeds langer wordt. Dan lach ik en zeg “ben je jaloers of zo”? haha! Of ze zeggen “he joh, wanneer ga je weer eens naar de kapper”?

Dan moet ik lachen en zeg ik  “ik ga pas naar de kapper als Pasen en Pinksteren op één dag vallen, haha”! En dan kijk ik hoe mensen daarop reageren.

Hebben mensen er al een specifieke vraag over gesteld?
Nee, meestal vragen mensen iets voor de lol. Ze zijn natuurlijk kort haar bij mij gewend en nu wordt het écht een bos haar. Dat vinden mensen grappig en interessant en maken daar dan een opmerking over. Dat vind ik prima. “Laat maar komen, ik heb er geen probleem mee”, haha.

Voordat je naar de VU gaat, ga je dan eerst de mensen vertellen hoe je in je vel zit?
Ja dat denk ik wel.

Hoe ga je dat aanpakken?
Ik ga het gewoon vertellen. Ik heb ook veel mailadressen en dan ben ik van plan een leuke en korte tekst te sturen over de situatie. En naar mijn klanten zou ik het ook op die manier kunnen doen. Zo van: dit is er aan de hand, “ik ga mijn leven omgooien, ik wil graag vrouw zijn en ik zal vanaf nu ook als vrouw gaan verschijnen en mijn werk als vrouw voortzetten“. En dan is het aan mijn klant de keuze om mij wel of niet in te huren voor een klus.

Marlinde, wat is jouw toekomstdroom?
Allereerst mezelf kunnen zijn in het leven! Misschien nog een andere baan. Ik wil wel graag stewardes worden, meer van de wereld zien en ik zou wel eens een heel ander vak willen uitoefenen. Vooral meer met mensen om gaan. Of hostess bijvoorbeeld. Ik wil wel graag mensen helpen. Het zware werk een beetje afbouwen; ik word ook een beetje ouder natuurlijk. Wie weet wat de toekomst voor moois brengt!

Wat raad je andere mensen aan die ook de stap willen zetten om als vrouw of juist als man naar het werk te gaan?
Wees zo eerlijk mogelijk naar je collega’s. Overleg eerst met je leidinggevende hoe je het het beste aan kan pakken en het de rest van het personeel kan vertellen. Daar starten en dan kijken wat er gebeurt. Als ze het er mee eens zijn dan de eerste stap zetten om ook op het werk als vrouw te verschijnen of als man natuurlijk voor de transmannen.

Is het nog handig om een alternatief te bedenken of moet je dat juist niet doen?
Als je het niet doet word je ongelukkig en is het ook niet fijn op je werk.
Ik zou tegen iedereen willen zeggen: “Je moet er gewoon voor gaan. Ga voor je eigen geluk!!!!”