Transitie begon voor mij in november 2019. Alles werd helder. Wat werkte en beter kan en wat niet werkte en met liefde losgelaten kon worden.
Alle vragen zullen met tijd een passend antwoord krijgen maar ik had er zoveel. Een transitie van geslacht is voor iedereen anders in ervaring en in wensen waar we de grenzen van verandering zien en dat verandert ook gaande weg.
Ik heb met mijn uitkomen veel hulp gevraagd waaronder ook dat van Peter en Sylvia. Met Peter heb ik aan mijn hoofd en gevoel gewekt. Wat belangrijk is en als rode draad door alles gaat is de verbinding met mezelf, met de wereld. Acceptatie vragen aan de buitenkant is zinloos als ik mezelf niet accepteer. Met acceptatie laat ik mezelf vrij de wereld ingaan en met die openheid wordt de verbinding met anderen geschikter om in passende vorm een relatie aan te gaan. Als ik mezelf ben is de ander dat ook. Daar verrijk ik dagelijks mijn zelf kennis mee en leer ik mijn vooringenomen wereldbeeld los te laten. Elke dag met nieuwe ogen alles bewonderen en mooi te maken met mijn zintuigen.
Hoeveel en wat je zelf meebrengt en meeneemt is aan jou, ik denk dat je bij Peter veel uitwisseling mee gaat maken. Uiteindelijk gaat het om de menselijke ervaring en niet om het beeld dat we ons voorhouden. We zijn wie we zijn, Peter leert je dat te omarmen.

Bij Sylvia ben ik lang niet klaar. Vrouw zijn, daar kom ik heel veel aan ervaring te kort. 57 jaar man zijn kan en wil ik niet uitwissen. Wel loslaten en dat mag zachtjes aan beetje bij beetje en steeds weer nieuw vrouwelijk inzicht verwerven. Daar neem ik de tijd voor. Make up, kleding, kleuren, lopen, zitten, handgebaren en armhouding. Sylvia is gelukkig geduldig en intuïtief in het toepassen van het pallet aan kennis dat ze overdraagt.

Ik ben heel gelukkig met alle mensen die helpen mijn wereld mooier te maken. Peter en Sylvia behoren zeker tot deze mensen.

Met hartelijke groet,

Roos Kohn